هدایت به بالا

هنگامی که تبر به جنگل آمد

همه ی درختان یک صدا فریاد زدند:

ای وای!!!! دسته اش از جنس خود ماست

یک دانشجوی مهندسی عاشق سینه چاک دختر همکلاسیش بود.

بالاخره یک روزی به خودش جرات داد و به دختر راز دلش رو گفت و از دختره خواستگاری کرد

اما دختر خانوم داستان ما عصبانی شد و درخواست پسر رو رد کرد.

بعدم پسر رو تهدید کرد که اگر دوباره براش مزاحمت ایجاد کنه، به حراست میگه.

روزها ازپی هم گذشت و دختره واسه امتحان از پسر داستان ما یک جزوه قرض گرفت و داخلش نوشت "

من هم تو رو دوست دارم، من رو ببخش اگر اون روز رنجوندمت  "اگر منو بخشیدی بیا و باهام صحبت کن و دیگه ترکم نکن.

ولی پسر دانشجو هیچوقت دیگه باهاش حرف نزد. چهار سال آزگار کذشت و هر دو فارغ التحصیل شدند.

اما پسر دیگه طرف دختره نرفت!!
 
نتیجه اخلاقی این ماجرا.

پسرهای مهندسی هیچوقت لای کتاب ها و جزوه هاشون رو باز نمیکنند!!!!

و بعد از رفتنت...

شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی

تو را با لهجه گلهای نیلوفر صدا کردم

تمام شب برای با طراوت ماندن

باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم

پس از یک جستجوی نقره ای در کوچه های آبی احساس

تو را از بین گلهایی که در تنهاییم روییدند با حسرت جدا کردم

و تو در پاسخ آبی ترین موج تمنای دلم گفتی:

دلم حیران و سرگردان چشمانیست رؤیایی و من تنها برای دیدن زیبایی آن چشم

تو را در دشتی از تنهایی و حسرت رها کردم.

این بود آخرین حرفت و رفتی...!

و من بعد از عبور تلخ و غمگینت

چشم هایم را به روی اشکی از جنس غروب ساکت و نارنجی خورشید واکردم.

نمی دانم چرا رفتی...؟                         نمی دانم چرا؟

شاید خطا کردم و تو بی آن که فکر غربت چشمان من باشی

نمی دانم کجا؟              تا کی...؟                برای چه...؟

ولی رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه می بارید

وبعد از رفتنت یک قلب دریایی ترک برداشت

و بعد از رفتنت رسم نوازش در غمی خاکستری گم شد

و گنجشککی که هر روز از کنار پنجره با مهربانی دانه بر می داشت

تمام بالهایش غرق در اندوه غربت شد.

و بعد از رفتنت آسمان چشمهایم خیس باران بود

و بعد از رفتنت انگار کسی حس کرد

من بی تو تمام هستیم از دست خواهد رفت

کسی حس کرد من بی تو هزاران بار در لحظه خواهم مرد

و بعد از رفتنت دریا چه بغضی کرد

کسی فهمید تو نام مرا از یاد خواهی برد

ومن با آن که می دانم تو هرگز یاد مرا با عبور خود نخواهی برد

هنوز آشفته چشمان زیبا ی توأم برگرد...

برگرد و ببین که سرنوشت انتظار من چه خواهد شد.

و بعد از این همه طوفان و هم پرسش و تردید 

کسی از پشت قاب پنجره آرام و زیبا گفت:

تو هم در پاسخ این بی وفایی ها بگو:

(که در راه عشق و انتخاب آن خطا کردم)

و من در حالتی ما بین اشک و حسرت و تردید

کنار انتظاری که بدون پاسخ و سرد است

در امواج پاییزی ترین ویرانی یک دل

میان غصه ای از جنس بغض کوچک یک ابر

نمی دانم چرا؟؟؟....

شاید به رسم پروانگی مان باز برای شادی و خوشبختی

باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم!!!؟؟؟...

تو به من خندیدی!

و نمی دانستی

من به چه دلهره از باغچه ی همسایه

سیب را دزدیدم؟...

باغبان از پی من تند دوید

سیب را دست تو دید

غضب آلود به من کرد نگاه

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

وتو رفتی و هنوز...

سالهاست که در گوش من آرام آرام

خش خش گام تو تکرار کنان

میدهد آزارم             ومن اندیشه کنان

              غرق این پندارم

که چرا باغچه ی کوچک ما

                                    سیب نداشت؟!...