هدایت به بالا

باز باران نه نگویید با ترانه می سرایم این ترانه جور دیگر

باز باران بی ترانه دانه دانه بر بام خانه

یادم آید روز باران پا به پای بغض سنگین تلخ و غمگین دل شکسته اشک ریزان عاشقی سرخورده بودم

می دریدم قلب خود را

دور می گشتی تو از من

با دو چشم خیس و گریان

می شنیدم از دل خود این نوای کودکانه

پر بهانه زود برگردی به خانه

یادت آید هستی من آن دل تو جار می زد

این ترانه باز باران باز می گردم به خانه

دوستت دارم ای تو که هر چه فکرش را میکنم برای من ، برای قلبم و احساسم مثل و مانندی نداری

و می آیم به سویت ، دنبال میکنم عطر و بویت ، پا میگذارم جای قدمهایت ، تا شاید در این راه دوباره همسفرم شوی ، دوباره نفس بدهی به تنی که آنقدر رفته که بی نفس است !

نمیخواستم هرگز در راه عشق تو بسوزم ، دلم میخواست با تو بمیرم ، با تو بروم به سوی روشنی ها

دوستت دارم ای پاکترین لحظه ی زندگی ام ، دور از تاریکی ها ، فرار از هوس ها ، لذت تو را داشتن و لذت آنچه در این دنیا هیچ چیز بالاتر از آن نیست !

با ارزش تر از تو نیست در این دنیا ، بعد از تو هیچکس نیست جز خدا !

تو که رفتی ،من احساس تنهایی نمیکنم ، تو در قلبمی من این جرم شکستنت را شکایت نمیکنم!

ای تو که در قلبمی ،میدانستم که اگر قلبم را بشکنی ، خودت خواهی شکست ، قلبم را جدا از خودم دانستم، شیشه ی وجودم شکست ، غمها را خودم کشیدم و همه چیز به خیر گذشت !

دوستت دارم ای عاشقانه ترین شعر زندگی ام ، و مینویسم برای تویی که حتی اگر خاطره شوی همیشه جایت در قلبم میماند ، اگر برای همیشه رفتنی شوی ، همیشه برایت میمانم!

میمانم تا فکر نکنم نیستی ، به خیال اینکه شاید بیایی ، به خیال اینکه شاید سری به قلبم بزنی و حالی از دلتنگی هایم بپرسی!

حال و روز مرا نمیبینی ، این لحظه شماری ها را نمیبینی ، من هنوز دنبال توام ، هنوز هم در پیچ و خم جاده زندگی چشم انتظار آمدن توام !

دوستت دارم ای تو که نمیدانم کجایی ، یادی از من میکنی یا در حال فراموش کردن مایی!

نمیدانم ،میدانی که دوستت دارم ، یا شاید این حس را تنها من به تو دارم…!

تنهایی...

آروم آروم به نبودنت عادت میکنم...

چون هیچوقت داشتنت رو تجربه نکردم....

دیگه به داشتن چشمهای پر از حسرتم عادت کردم ...

سهم منم همینه تنهایی تنهایی تنهایی

انقدر این بغض گلومو سنگین کرده که حتی...

نمیتونم حرفامو اینجا بنویسم.

دیگه بی هوا خندیدن رو یاد گرفتم

دیگه تنهایی رو خیلی وقته یاد گرفتم .......

تو نگرانم نشو همه چیز را یاد گرفتم ...

یاد گرفتم چگونه با تو باشم بی انکه تو باشی ...

یاد گرفتم نفس بکشم...

بی تو...و بیاد تو

یاد گرفتم چگونه نبودنت را با رویای با تو بودن...

و جای خالی ات را با خاطراتت پر کنم....

گذشت پاییز ، آمد فصل سرما / سرآغازش شب زیبای یلدا

چه شبهای درازی دارد این فصل / یقین زلف سیاه گسیوی یلدا

در این فصل زمستان یکدلی به / محبت ، دوستی ، سیمای یلدا

شب یلدا عجب نیکو فتاده / به ماه دی که آید بوی یلدا

در ایام گذشته کرسی عشق / بپا بود از شب والای یلدا

به روی کرسی و سینی فراوان / عیان بود از صفا صد خوی یلدا

لحاف و منقل و آتش به خانه / نشسته دور هم ، همسوی یلدا

ز برف و داستان راه مانده / سخنها رفته از سرمای یلدا

ز سنجد ، آش کشک و قصه گفتن / بسی دریای قصه پای یلدا

ز نو رسمی بپا از بهر فردا / صفا و خرمی فردای یلدا

مبارک باد فصل برف و باران / به یمن نعمت دیمای یلدا

مقدم شکر ایزد کن به عالم / ز حاصل پر ثمر دارای یلدا

                     همه جا هستی!!!

در نوشته هایم، در خیالم، در دنیایم

تنها جایی که باید باشی و ندارمتکنــــــــــــــــــــــــارم است . . .