حال آدم که دست خودش نيست
عکسي مي بيند
ترانه اي مي شنود
خطي مي خواند
اصلا هيچي هم نشده
يکهو دلش ريش مي شود …

حالا بيا وُ درستش کن
آدمِ دلگير
منطق سرش نمي شود
براي آن ها که رفته اند
آن ها که نيستند , مي گريد
دلتنگ مي شود
حتي براي آنها که هنوز نيامده اند …

دل که بلرزد
ديگر هيچ چيز سرِ جاي درستش نيست
اين وقت ها
انگار کنار خياباني پر تردد ايستاده اي
تا مجال عبور پيدا کني
هم صبوري مي خواهد هم آرامش
که هيچکدام نيست !

آدم تصادف مي کند ,
با يک اتوبوس خاطره هاي مست ...